ابرمیم

ارسال به

خنده فرع بر کمدی است؛ خنده‌ای برای اصلاح، نه لودگی. مصادره با رد کردن اغلب خط قرمزها و تلاش برای ایجاد موقعیت‌های طنز به هر قیمتی، نشان می‌دهد پای‌بندی خاصی به آرمان کمدی ندارد و صرفاً می‌خواهد بخنداند. اینجا کمدی موقعیت اصل می‌شود و فیلمنامه موضوعیتی ندارد. گذر از خطوط قرمز جنسی و سیاسی نیز مانند فیلمنامه ابزاری کاربردی جهت القای حس خنده در مخاطب است.

از نکات مثبت فیلم یکی ایرانیان خارج‌نشینی است که با القای رسانه‌ها تصور نادرستی از کشور دارند و دست به کارهای خنده‌داری می‌زنند، و دیگر ترسیم شخصیت‌های خیانت‌کاری که از ابتدا نیز در خط درستی نبوده‌اند و با چسباندن خود به تقدس‌ها، هدفی جز رسیدن به امیال نفسانی‌شان ندارند. موسیقی‌های تند و خارج از عرف، نمایش مشروبات الکلی و خوانندگی و رقص زن هیچ‌یک شایستۀ سینمای ایران نیستند. نود دقیقه خنده که کاش با قلقلک نفس‌مان همراه نبود و خندیدن نه هدف، که وسیلۀ تذکر خطاهای‌مان بود.

نقد کامل

• برچسب ها: مصادره، فیلم، جشنواره فجر، نقد فیلم، فیلم بهتر،  

ارسال به

لاتاری روایتی از عشقی نوجوانانه است و گره به مسائل حاکمیتی و نمایاندن دوگانۀ به‌اصطلاح افراطی و معتدل در جریان انقلاب اسلامی می‌خورد. فیلم با طرح درست مسئلۀ غیرت، نیمی از راه را خوب پیش می‌رود. ولی در جهانی نمایشی مهدویان، راه حل‌ها محدود است و اغلب به فاجعه می‌انجامد. ایرانِ لاتاری در تمام مسائل خانوادگی، اجتماعی و سیاسی‌اش به بن‌بست خورده و فرار تنها مجال ممکن نسل جدید است.

سیمای جریان دینی داخلی در فیلم، در جهان نامی جز این ندارد: داعش؛ چهره‌ای تندرو، بی‌منطق و تروریست. با چنین وصفی، هواداری نیروهای انقلابی از این گونۀ سینما جای تأمل دارد. مهدویان با شلوغ‌کاری‌های حرفه‌ای‌اش، مخاطبان را گیج کرده و با قلقلک نقاط حساس بدنۀ جامعه، حرف ناصواب خود را در پوششی جذاب به دیگران پذیرانده است. لاتاری با چهره‌ای آراسته، برای مسئله‌ای درست، راه حلی نامناسب معرفی می‌کند و با ژستی بی‌طرفانه قضاوت خود را به مخاطب القا می‌کند.

نقد کامل

• برچسب ها: فیلم، جشنواره فجر، لاتاری، نقد فیلم، فیلم بهتر،  

ارسال به

جشنوارۀ 36 واقعاً با قبلی‌ها متفاوت بود. موضوعات متفاوت و خوبی در آن حضور داشت. از درونی‌ترین مسائل انسانی مانند ترس و تنهایی، تا موضوعات خانوادگی و معضلات اجتماعی مثل اعتیاد، طلاق، خشونت و شغل زنان، و حتی مسئله‌های سیاسی و برون‌مرزی همچون داعش و عرب‌های حاشیۀ خلیج فارس در جشنواره پررنگ حاضر شدند.

اما آنچه این دوره را متمایز می‌کرد، تمرکز خاصی بود که بر سینمای مقاومت صورت گرفت. بخشی از این پرداخت ناشی از سرمایه‌گذاری سازمانی بر آن بود. ولی این پرداخت نشان داد سینمای مقاومت، چه دفاع مقدس چه جبهه سوریه، هنوز هم ظرفیت‌های بسیار بالایی برای سینمای ایران دارد. استقبال مردم از این فیلم‌ها نیز نشانگر در جریان بودن گفتمان مقاومت، بر خلاف شعارهایی که علیه آن مطرح می‌شود، در میان اجتماع است.

• برچسب ها: فیلم، جشنواره فجر، مسجدنما،