ابرمیم

ارسال به

• برچسب ها: فیلم، فیلم بهتر، به وقت شام، نقد فیلم،  

ارسال به

خنده فرع بر کمدی است؛ خنده‌ای برای اصلاح، نه لودگی. مصادره با رد کردن اغلب خط قرمزها و تلاش برای ایجاد موقعیت‌های طنز به هر قیمتی، نشان می‌دهد پای‌بندی خاصی به آرمان کمدی ندارد و صرفاً می‌خواهد بخنداند. اینجا کمدی موقعیت اصل می‌شود و فیلمنامه موضوعیتی ندارد. گذر از خطوط قرمز جنسی و سیاسی نیز مانند فیلمنامه ابزاری کاربردی جهت القای حس خنده در مخاطب است.

از نکات مثبت فیلم یکی ایرانیان خارج‌نشینی است که با القای رسانه‌ها تصور نادرستی از کشور دارند و دست به کارهای خنده‌داری می‌زنند، و دیگر ترسیم شخصیت‌های خیانت‌کاری که از ابتدا نیز در خط درستی نبوده‌اند و با چسباندن خود به تقدس‌ها، هدفی جز رسیدن به امیال نفسانی‌شان ندارند. موسیقی‌های تند و خارج از عرف، نمایش مشروبات الکلی و خوانندگی و رقص زن هیچ‌یک شایستۀ سینمای ایران نیستند. نود دقیقه خنده که کاش با قلقلک نفس‌مان همراه نبود و خندیدن نه هدف، که وسیلۀ تذکر خطاهای‌مان بود.

نقد کامل

• برچسب ها: مصادره، فیلم، جشنواره فجر، نقد فیلم، فیلم بهتر،  

ارسال به

لاتاری روایتی از عشقی نوجوانانه است و گره به مسائل حاکمیتی و نمایاندن دوگانۀ به‌اصطلاح افراطی و معتدل در جریان انقلاب اسلامی می‌خورد. فیلم با طرح درست مسئلۀ غیرت، نیمی از راه را خوب پیش می‌رود. ولی در جهانی نمایشی مهدویان، راه حل‌ها محدود است و اغلب به فاجعه می‌انجامد. ایرانِ لاتاری در تمام مسائل خانوادگی، اجتماعی و سیاسی‌اش به بن‌بست خورده و فرار تنها مجال ممکن نسل جدید است.

سیمای جریان دینی داخلی در فیلم، در جهان نامی جز این ندارد: داعش؛ چهره‌ای تندرو، بی‌منطق و تروریست. با چنین وصفی، هواداری نیروهای انقلابی از این گونۀ سینما جای تأمل دارد. مهدویان با شلوغ‌کاری‌های حرفه‌ای‌اش، مخاطبان را گیج کرده و با قلقلک نقاط حساس بدنۀ جامعه، حرف ناصواب خود را در پوششی جذاب به دیگران پذیرانده است. لاتاری با چهره‌ای آراسته، برای مسئله‌ای درست، راه حلی نامناسب معرفی می‌کند و با ژستی بی‌طرفانه قضاوت خود را به مخاطب القا می‌کند.

نقد کامل

• برچسب ها: فیلم، جشنواره فجر، لاتاری، نقد فیلم، فیلم بهتر،